wielbłądnik

wielbłądnik (język polski)

wielbłądnik (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) poganiacz wielbłądów

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wielbłądnik	wielbłądnicy
dopełniacz	wielbłądnika	wielbłądników
celownik	wielbłądnikowi	wielbłądnikom
biernik	wielbłądnika	wielbłądników
narzędnik	wielbłądnikiem	wielbłądnikami
miejscownik	wielbłądniku	wielbłądnikach
wołacz	wielbłądniku	wielbłądnicy
depr. M. i W. lm: (te) wielbłądniki

przykłady:

(1.1) — Nie znalazłem już wielbłądników — mówił — i goniłem za nimi, ale napróżno.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wielbłąd mzw, wielbłądek mzw, wielbłądziątko n, wielbłądzica ż, wielbłądzię n, wielbłądka ż, wielbłądowate lm nmos, wielbłądkowate lm nmos

przym. wielbłądzi, wielbłądowaty, wielbłądkowaty

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. wielbłąd + -nik

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) camel driver, camel-driver
• arabski: (1.1) جَمَّال m (jammāl)
• azerski: (1.1) dəvəçi
• baskijski: (1.1) gameluzain
• bułgarski: (1.1) камилар m (kamilar)
• esperanto: (1.1) kamelisto
• francuski: (1.1) chamelier m
• hiszpański: (1.1) camellero m
• interlingua: (1.1) camelero
• niderlandzki: (1.1) kameeldrijver m
• niemiecki: (1.1) Kameltreiber m
• nowogrecki: (1.1) καμηλιέρης m
• turecki: (1.1) deveci
• włoski: (1.1) cammelliere m

źródła: