turoń

turoń (język polski)

turoń (1.2)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) lud. postać rogatego zwierzęcia odgrywana podczas ludowych obrzędów bożonarodzeniowych; zob. też turoń w Wikipedii

(1.2) lud. ludowy rekwizyt kolędowy w postaci kłapiącego pyskiem łba

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	turoń	turonie
dopełniacz	turonia	turoni / turoniów
celownik	turoniowi	turoniom
biernik	turonia	turonie
narzędnik	turoniem	turoniami
miejscownik	turoniu	turoniach
wołacz	turoniu	turonie

przykłady:

(1.1) Czasami turoń mógł być prowadzony na sznurku.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. tur mzw/mrz, Tur mzw/mrz, turzyca ż

zdrobn. turoniek mzw

przym. turzy, turzycowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. tur + -oń

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: