tumiwisizm
tumiwisizm (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌtũmʲiˈvʲiɕism̥], AS: [tũmʹivʹiśism̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• nazal.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) pot. żart. postawa charakteryzująca się obojętnością, biernością, brakiem zaangażowania, lekceważeniem czegoś
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik tumiwisizm tumiwisizmy dopełniacz tumiwisizmu tumiwisizmów celownik tumiwisizmowi tumiwisizmom biernik tumiwisizm tumiwisizmy narzędnik tumiwisizmem tumiwisizmami miejscownik tumiwisizmie[1] tumiwisizmach wołacz tumiwisizmie[1] tumiwisizmy
- przykłady:
- (1.1) (…) nonszalancja, bylejakość, taki tumiwisizm jest aprobowany i przez zwierzchnika sił zbrojnych, i prezesa Rady Ministrów[2].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. tumiwisista m, tumiwisistka ż
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- (1.1) Formy liczby mnogiej w tabeli odmiany zostały podane za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[3]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego[4]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
- tłumaczenia:
- francuski: (1.1) je-m'en-foutisme m, je-m'en-fichisme m
- hiszpański: (1.1) pasotismo m
- rosyjski: (1.1) пофигизм m
- włoski: (1.1) menefreghismo m
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
- ↑ tvn24.pl
- ↑
Hasło „tumiwisizm” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
