tetralogia

tetralogia (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) liter. utwór literacki składający się z czterech części

(1.2) hist. teatr. w starożytnej Grecji: przedstawienie teatralne składające się z czterech utworów jednego autora wystawianych jeden po drugim; zob. też tetralogia w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	tetralogia	tetralogie
dopełniacz	tetralogii	tetralogii / przest. tetralogij
celownik	tetralogii	tetralogiom
biernik	tetralogię	tetralogie
narzędnik	tetralogią	tetralogiami
miejscownik	tetralogii	tetralogiach
wołacz	tetralogio	tetralogie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) czteroksiąg

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. tetralogiczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. τετραλογία (tetralogía)

uwagi:

(1.1) zobacz też: dylogia • trylogia • tetralogia • pentalogia • heksalogia • septalogia

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) tetralogy; (1.2) tetralogy
• czeski: (1.1) tetralogie ż
• francuski: (1.1) tétralogie ż; (1.2) tétralogie ż
• hiszpański: (1.1) tetralogía ż; (1.2) tetralogía ż
• niemiecki: (1.1) Tetralogie ż
• nowogrecki: (1.1) τετραλογία ż; (1.2) τετραλογία ż
• portugalski: (1.1) tetralogia ż; (1.2) tetralogia ż
• słowacki: (1.1) tetralógia ż; (1.2) tetralógia ż
• starogrecki: (1.1) τετραλογία ż; (1.2) τετραλογία ż
• włoski: (1.1) tetralogia ż; (1.2) tetralogia ż

źródła:

tetralogia (język włoski)

wymowa:

IPA: /te.tra.lo.ˈʤi.a/

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) staroż. tetralogia

(1.2) liter. tetralogia

odmiana:

(1.1-2) lp tetralogia; lm tetralogie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) quadrilogia

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. τετραλογία < gr. τετρα- + -λογία

uwagi:

źródła: