tandeta

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

tandeta (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[tãnˈdɛta], AS[tãndeta], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) rzecz źle wykonana, słabej jakości
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Jesteśmy zalewani bublami i tandetą, będzie jeszcze gorzej.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) badziew, barachło, szmelc, szajs, chłam, dziadostwo, bubel
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. tandeciara ż, tandeciarz m, tandetność ż
przym. tandetny
przysł. tandetnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
wł.[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. A. Zaręba, Zapożyczenia włoskie we współczesnej polszczyźnie, „Język Polski” nr 1/1947, s. 18.