sten

sten (język duński)

en sten (1.1)

en sten (1.5)

wymowa:

Dania: [ˈsdeˀn]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) miner. kamień

(1.2) bot. spoż. twarda pestka

(1.3) anat. jądro

(1.4) med. kamień

(1.5) szt. hist. duży kamień postawiony jako pomnik

(1.6) jubil. kamień ozdobny, kamień szlachetny

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) = stene → kamienować

odmiana:

(1.1-4) en sten, stenen, sten, stenene

(1.5-6) en sten, stenen, sten/stene, stenene

przykłady:

(1.1) Den, som kan trække sværdet ud af stenen, bliver konge af England. → Ten, kto potrafi wyciągnąć miecz z tego kamienia, zostanie królem Anglii.

(1.1) Granit består hovedsagligt af kvarts samt en række andre mineraler som giver farver og strukturer i stenen. → Granit składa się głównie z kwarcu i szeregu innych minerałów, nadających kamieniowi barwy i struktury.

składnia:

kolokacje:

(1.1) stenalder / Stenalderen → epoka kamienia

synonimy:

(1.2) kerne

(1.3) testikel

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.6) ædelsten, smukkesten

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. stene

rzecz. stening w

przym. stenet

związki frazeologiczne:

det er slemt at støde sig to gange på den samme sten • have et hjerte af sten → mieć serce z kamienia • sove som en sten → spać jak kamień

etymologia:

st.nord. steinn

uwagi:

źródła:

sten (język norweski (bokmål))

en sten (1.1)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) kamień

(1.2) twarda pestka

(1.3) anat. jądro

odmiana:

(1) en sten, stenen, stener, stenene

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

war. stein

źródła:

sten (język starofryzyjski)

wymowa:

IPA: /stɛːn/, IPA: [stɛːn]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) kamień

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

prazachgerm. *stain < pragerm. *stainaz < praindoeur. *sti̯eH-

uwagi:

źródła:

sten (język starosaksoński)

wymowa:

IPA: /ˈstɛːn/

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) kamień

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz starosaksoński, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.

sten (język szwedzki)

sten (1.1)

stenar (1.3)

wymowa:

[ste:n] ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) kamień (kawałek skały)

(1.2) kamień (skała)

(1.3) kamień (pionek w niektórych grach planszowych)

odmiana:

(1.1,3) en sten, stenen, stenar, stenarna

(1.2) en sten, stenen, blm

przykłady:

składnia:

kolokacje:

gravsten • halvädelsten • kvarnsten • sandsten • stenvalvsbro • stenålder • stenåldersgrav • tandsten • tegelsten • tungsten • ädelsten

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

(1.2) droppen urholkar stenen • milsten

etymologia:

uwagi:

zobacz też: geografia w języku szwedzkim

źródła: