konge

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

konge (język duński)[edytuj]

wymowa:
Dania: [ˈkɔŋə]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) król
odmiana:
(1.1) en konge, kongen, konger, kongerne
przykłady:
(1.1) Den, som kan trække sværdet ud af stenen, bliver konge af England.Ten, kto potrafi wyciągnąć miecz z tego kamienia, zostanie królem Anglii.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) hersker, monark, regent
antonimy:
(1.1) dronning
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. kongelig
przysł. kongeligt
związki frazeologiczne:
dyrenes kongekról zwierzątfuglekongemysikrólik
etymologia:
st.nord. konungr
uwagi:
źródła:

konge (język norweski (bokmål))[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) król
odmiana:
(1.1) en konge, kongen, konger, kongene
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) dronning
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: