konge
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
konge (język duński)[edytuj]
- wymowa:
- Dania: [ˈkɔŋə]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
- (1.1) król
- odmiana:
- (1.1) en konge, kongen, konger, kongerne
- przykłady:
- (1.1) Den, som kan trække sværdet ud af stenen, bliver konge af England. → Ten, kto potrafi wyciągnąć miecz z tego kamienia, zostanie królem Anglii.
- składnia:
- antonimy:
- (1.1) dronning
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- dyrenes konge → król zwierząt • fuglekonge → mysikrólik
- uwagi:
- źródła:
konge (język norweski (bokmål))[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) król
- odmiana:
- (1.1) en konge, kongen, konger, kongene
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) dronning
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: