konge

konge (język duński)

wymowa:

Dania: [ˈkɔŋə]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) król

odmiana:

(1.1) en konge, kongen, konger, kongerne

przykłady:

(1.1) Den, som kan trække sværdet ud af stenen, bliver konge af England. → Ten, kto potrafi wyciągnąć miecz z tego kamienia, zostanie królem Anglii.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) hersker, monark, regent

antonimy:

(1.1) dronning

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. kongelig

przysł. kongeligt

związki frazeologiczne:

dyrenes konge → król zwierząt • fuglekonge → mysikrólik

etymologia:

st.nord. konungr

uwagi:

źródła:

konge (język norweski (bokmål))

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) król

odmiana:

(1.1) en konge, kongen, konger, kongene

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) dronning

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: