slunce

slunce (język czeski)

slunce (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) słońce

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	slunce	slunce
dopełniacz	slunce	sluncí
celownik	slunci	sluncím
biernik	slunce	slunce
wołacz	slunce	slunce
miejscownik	slunci	sluncích
narzędnik	sluncem	slunci

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. výsluní n, Slunce, slunko, sluníčko, slunéčko, slunečko

przym. slunečný

czas. slunit se

związki frazeologiczne:

nic nového pod sluncem

etymologia:

uwagi:

źródła: