Przejdź do zawartości

sauber

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
wymowa:
IPA/ˈzaʊbɐ/
?/i ?/i wymowa austriacka?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) czysty
(1.2) prawidłowy, bezbłędny, bez zarzutu, nienaganny (praca, rozwiązanie)
(1.3) czysty, bez naleciałości (mowa)
(1.4) czysty, nieskażony (woda, źródło)
(1.5) nieskazitelny (postawa)

w funkcji przysłówka[1]

(2.1) czysto
(2.2) bezbłędnie
(2.3) schludnie, starannie
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Er hat immer saubere Nägel.On ma zawsze czyste paznokcie.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Säubern n, Sauberkeit ż, Säuberung ż
czas. säubern
przym. säuberlich
związki frazeologiczne:
wohl nicht ganz sauber sein
etymologia:
uwagi:
źródła: