Przejdź do zawartości

satysfakcja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

satysfakcja (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ˌsatɨˈsfakt͡sʲja], AS[satysfakcʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. uczucie zadowolenia ze spełnienia pewnych oczekiwań
(1.2) książk. zadośćuczynienie za krzywdę, urazę[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) W jej głosie słychać było satysfakcję.
(1.2) Obrażony szlachcic zażądał satysfakcji.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) zadowolenie
(1.1-2) gw. asfekcyjá
antonimy:
(1.1) rozczarowanie, zawód
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. satysfakcjonować
przym. satysfakcjonujący
związki frazeologiczne:
dać satysfakcję
etymologia:
franc. satisfaction[3] < łac.[4]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „satysfakcja” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, Warszawa 1900–1927, s. 36.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „satysfakcja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „satysfakcja” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4. Krystyna Długosz-Kurczabowa, Stanisław Dubisz, Gramatyka historyczna języka polskiego, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2001, s. 370.