satysfakcja
Wygląd
satysfakcja (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) książk. uczucie zadowolenia ze spełnienia pewnych oczekiwań
- (1.2) książk. zadośćuczynienie za krzywdę, urazę[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik satysfakcja satysfakcje dopełniacz satysfakcji satysfakcji / przest. satysfakcyj[2] celownik satysfakcji satysfakcjom biernik satysfakcję satysfakcje narzędnik satysfakcją satysfakcjami miejscownik satysfakcji satysfakcjach wołacz satysfakcjo satysfakcje
- przykłady:
- (1.1) W jej głosie słychać było satysfakcję.
- (1.2) Obrażony szlachcic zażądał satysfakcji.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) zadowolenie
- (1.1-2) gw. asfekcyjá
- antonimy:
- (1.1) rozczarowanie, zawód
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. satysfakcjonować
- przym. satysfakcjonujący
- związki frazeologiczne:
- dać satysfakcję
- etymologia:
- franc. satisfaction[3] < łac.[4]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) satisfaction
- arabski: (1.1) غنى, رضاء, سد, قناعة
- duński: (1.1) tilfredshed w; (1.2) satisfaktion w
- hiszpański: (1.1) satisfacción ż; (1.2) satisfacción ż, reparación ż
- japoński: (1.1) 満足 (まんぞく, manzoku)
- jidysz: (1.1) הנאה ż (hanoe)
- kataloński: (1.1) satisfacció ż
- niemiecki: (1.1) Befriedigung ż, Zufriedenheit ż
- tuvalu: (1.1) fakamaliēga
- źródła:
- ↑ Hasło „satysfakcja” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, Warszawa 1900–1927, s. 36.
- ↑ Hasło „satysfakcja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Hasło „satysfakcja” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Krystyna Długosz-Kurczabowa, Stanisław Dubisz, Gramatyka historyczna języka polskiego, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2001, s. 370.