rdzewieć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

rdzewieć (język polski)[edytuj]

śruba rdzewieje (1.1)
wymowa:
IPA[ˈrʣ̑ɛvʲjɛ̇ʨ̑], AS[rʒevʹi ̯ėć], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.i → j , ?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) techn. o metalu: niszczeć poprzez utlenianie się
odmiana:
(1.1) koniugacja III
przykłady:
(1.1) Używany bywa do powlekania powierzchni blach lub naczyń z blachy żelaznej, aby nie rdzewiały, i do stosów galwanicznych, które w ostatnich czasach stosowane w przyrządach telegraficznych[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) korodować; gw. (Górny Śląsk) rościeć, róścieć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rdzewienie n, odrdzewianie n, odrdzewienie n, nadrdzewienie n, podrdzewienie n, pordzewienie n, przerdzewienie n, przyrdzewienie n, rdza ż, rdzawienie n, rdzawość ż, zardzewienie n, zerdzewienie n
czas. odrdzewiać ndk., odrdzewić dk., nadrdzewieć dk., podrdzewieć dk., pordzewieć dk., przerdzewieć dk., przyrdzewieć dk., rdzawić się ndk., zardzewieć dk., zerdzewieć dk.
przym. rdzawy, rdzewny, zardzewiały
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Małgorzata Szejnert, Czarny ogród, 2007, Narodowy Korpus Języka Polskiego.