posłuszność

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

posłuszność (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co posłuszne; cecha tych, którzy posłuszni
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
(1.1) posłuszność + D.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) uległość
antonimy:
(1.1) nieposłuszność
hiperonimy:
(1.1) cecha
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. posłuszeństwo n, posłusznik m, posłusznica ż
przym. posłuszny
przysł. posłusznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. posłuszny + -ość
uwagi:
Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1].
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „posłuszność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.