ponurość

ponurość (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co ponure; cecha tych, którzy są ponurzy

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ponurość	ponurości
dopełniacz	ponurości	ponurości
celownik	ponurości	ponurościom
biernik	ponurość	ponurości
narzędnik	ponurością	ponurościami
miejscownik	ponurości	ponurościach
wołacz	ponurości	ponurości

przykłady:

składnia:

(1.1) ponurość + D.

kolokacje:

synonimy:

(1.1) posępność

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) cecha

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ponuractwo n, ponurak m, ponuraczka ż, ponurzenie n, sponurzenie n

czas. ponurzeć ndk., sponurzeć dk.

przym. ponury, ponuracki, ponurawy

przysł. ponuro, ponuracko, ponurawo

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. ponury + -ość

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: