piernikarka
piernikarka (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌpʲjɛrʲɲiˈkarka], AS: [pʹi ̯erʹńikarka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) przest. forma żeńska od: piernikarz[1]
- (1.2) przest. żona piernikarza[1][2]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik piernikarka piernikarki dopełniacz piernikarki piernikarek celownik piernikarce piernikarkom biernik piernikarkę piernikarki narzędnik piernikarką piernikarkami miejscownik piernikarce piernikarkach wołacz piernikarko piernikarki
- przykłady:
- (1.1) Przy ul. Królowej Jadwigi, gdzie w XVIII w. znajdowała się największa toruńska wytwórnia pierników, możliwe byłoby umieszczenie rzeźby piernikarki, sprzedającej swoje wyroby. (z Internetu)
- składnia:
- synonimy:
- (1.2) piernikarzowa
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. piernikarz m, piernikarstwo n, piernikarnia ż, piernikarzowa ż, piernikarzówna ż, piernikarczyk m, piernik m, pierniczek m, pierniczysko n, pierniczarz m, pierniczarka ż, piernikalia nmos
- przym. piernikarzowy, piernikarski, piernikowy, pierniczkowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. piernikarz[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2
Hasło „piernikarka” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. IV: P-Prożyszcze, Warszawa 1900–1927, s. 155.
- ↑ Hasła piernikarzowa w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. IV: P-Prożyszcze, Warszawa 1900–1927, s. 155.
