piernikarz

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

piernikarz (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA: [pʲjɛrʲˈɲikaʃ], AS: [pʹi ̯erʹńikaš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• i → j  ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przest. osoba zajmująca się wyrobem pierników[1]
(1.2) przest. stary pierdoła, niezdara, safanduła[2]
odmiana:
(1.1-2)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikpiernikarzpiernikarze
dopełniaczpiernikarzapiernikarzy
celownikpiernikarzowipiernikarzom
biernikpiernikarzapiernikarzy
narzędnikpiernikarzempiernikarzami
miejscownikpiernikarzupiernikarzach
wołaczpiernikarzupiernikarze
przykłady:
(1.1) Pierwszy cech piernikarzy w Polsce powstał w Krakowie.[3]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) miodownik, st.pol. kichlarz
(1.2) piernik, safanduła
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. piernikarstwo n, piernikarnia ż, piernikarzowa ż, piernikarzówna ż, piernikarczyk m, piernik m, pierniczek m, pierniczysko n, pierniczarz m, pierniczarka ż, piernikalia nmos
forma żeńska piernikarka ż
przym. piernikarzowy, piernikarski, piernikowy, pierniczkowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „piernikarz” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. IV: P-Prożyszcze, Warszawa 1900–1927, s. 155.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „piernik” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. IV: P-Prożyszcze, Warszawa 1900–1927, s. 155.
  3. ↑ z Wikipedii
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=piernikarz&oldid=7917231”