piernikalia

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

piernikalia (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌpʲjɛrʲɲiˈkalʲja], AS[pʹi ̯erʹńikalʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) żart. jubileusz starszej osoby obchodzony uroczyście
odmiana:
(1.1) blp,
przykłady:
(1.1) Byłam ostatnio na piernikaliach mojego wuja, gdzie wszyscy bawili się jak na osiemnastce.
składnia:
kolokacje:
(1.1) obchodzić piernikalia • bawić się na piernikaliach
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pierniczysko n, pierniczek m, pierniczarz m, pierniczarka ż, piernik m, piernikarczyk m, piernikarka ż, piernikarnia ż, piernikarstwo n, piernikarz m, piernikarzowa ż, piernikarzówna ż
przym. piernikarski
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. piernik (starsza osoba)[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Spotkania z „okazji” w: Anna Piotrowicz, Słownictwo i frazeologia życia towarzyskiego w polskiej leksykografii XX wieku, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2004, ISBN 83-232-1378-X, s. 182.