piernikarczyk
piernikarczyk (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌpʲjɛrʲɲiˈkarʧ̑ɨk], AS: [pʹi ̯erʹńikarčyk], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) daw. czeladnik piernikarza[1]
- (1.2) przest. syn piernikarza[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik piernikarczyk piernikarczyki dopełniacz piernikarczyka piernikarczyków celownik piernikarczykowi piernikarczykom biernik piernikarczyka piernikarczyków narzędnik piernikarczykiem piernikarczykami miejscownik piernikarczyku piernikarczykach wołacz piernikarczyku piernikarczyki
- przykłady:
- (1.2) Jagna wyszła za mąż za młodego piernikarczyka.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. piernikarzówna ż, piernikarz m, piernikarka ż, piernikarstwo n, piernikarnia ż, piernikarzowa ż, piernik m, pierniczek m, pierniczysko n, pierniczarz m, pierniczarka ż, piernikalia nmos
- przym. piernikarzowy, piernikarski, piernikowy, pierniczkowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1
Hasło „piernikarczyk” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. IV: P-Prożyszcze, Warszawa 1900–1927, s. 155.
