pięciornik

pięciornik (język polski)

pięciornik (1.2)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bot. Potentilla L., rodzaj roślin z rodziny różowatych; zob. też pięciornik w Wikipedii

(1.2) bot. roślina z rodzaju pięciornik (1.1)

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pięciornik	pięciorniki
dopełniacz	pięciornika	pięciorników
celownik	pięciornikowi	pięciornikom
biernik	pięciornik	pięciorniki
narzędnik	pięciornikiem	pięciornikami
miejscownik	pięciorniku	pięciornikach
wołacz	pięciorniku	pięciorniki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) reg. (Kraków) gęsie wianki

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) rodzaj

(1.2) roślina

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pięć n, piątka ż, piątek m, piątak m, piona ż, piąteczek mrz, pięcioraczki nmos

przym. piątkowy, pięciornikowy

licz. pięć, pięcioro

tem. słow. pięcio-

wykrz. piona

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. pięć; od liczby płatków kwiatu

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) cinquefoil, tormentils, barren strawberries
• czeski: (1.1) mochna ż; (1.2) mochna ż
• francuski: (1.2) potentille ż
• interlingua: (1.2) cinquefolio
• kazachski: (1.1) қазтабан
• łaciński: (1.1) Potentilla; (1.2) potentilla
• rosyjski: (1.1) лапчатка ż; (1.2) лапчатка ż

źródła: