parzystość

parzystość (język polski)

wymowa:

IPA: [paˈʒɨstɔɕt͡ɕ], AS: [pažystość]

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) mat. cecha liczb całkowitych, podzielnych przez dwa bez reszty; zob. też Liczby parzyste i nieparzyste w Wikipedii

(1.2) mat. cecha funkcji zachowujących symetrię względem znaku argumentu; zob. też Funkcje parzyste i nieparzyste w Wikipedii

(1.3) mat. cecha permutacji, której liczba inwersji jest parzysta; zob. też Permutacja#Znak_permutacji w Wikipedii

(1.4) fiz. własność zmiany znaku funkcji falowej lub pola kwantowego przy zmianie znaku jednego z jej argumentów; zob. też parzystość w Wikipedii

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	parzystość
dopełniacz	parzystości
celownik	parzystości
biernik	parzystość
narzędnik	parzystością
miejscownik	parzystości
wołacz	parzystości

przykłady:

(1.1) Jedną z cech liczb jest parzystość.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1) nieparzystość

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. parzysty

przysł. parzysto, parzyście

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.4) parity
• esperanto: (1.1) pareco

źródła: