palatyn

palatyn (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. średniowieczny zarządca dworu królewskiego; zob. też palatyn (tytuł) w Wikipedii

(1.2) hist. namiestnik księcia w średniowiecznej Polsce

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	palatyn	palatyni / palatynowie
dopełniacz	palatyna	palatynów
celownik	palatynowi	palatynom
biernik	palatyna	palatynów
narzędnik	palatynem	palatynami
miejscownik	palatynie	palatynach
wołacz	palatynie	palatyni / palatynowie

przykłady:

(1.2) W okresie wczesnopiastowskim trudno jeszcze o nich mówić, bowiem palatynowie byli bardziej urzędnikami książęcego dworu niż państwa.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) komes pałacowy

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. palatynat m, Palatyn m

przym. palatyński, palatynacki

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. palatinus → pałacowy

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) palatine, palatinus
• włoski: (1.1) palatino m

źródła: