urzędnik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

urzędnik (język polski)[edytuj]

urzędnik (1.1)
wymowa:
IPA[uˈʒɛ̃ndʲɲik], AS[užndʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ę  ?/i
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba pracująca w jakimś urzędzie, pełniąca jakąś funkcję w administracji; także: osoba sprawująca jakiś urząd[1]; zob. też urzędnik w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) urzędnik służby cywilnejurzędnik państwowy
synonimy:
(1.1) biuralista, człowiek zza biurka, czynownik; pejor. gryzipiórek, skryba, urzędas, urzędniczyna
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) archiwista, asesor, bankowiec, biurokrata, burmistrz, celnik, cenzor, diak, edyl, fakturzysta, horodniczy, informator, inspektor, kacyk, klerk, klucznik, komisarz, komornik, koncypient, konstabl, księgowy, kurator, kwestor, likwidator, lustrator, mer, oficjał, oficjalista, pisarz, planista, poborca, podprokurator, protokolant / protokólant, rachmistrz, radca, referent, regent, rejent, rejestrator, rzecznik, sekretarz, sekwestrator, skarbnik, starosta, stenograf, stenotypista, szafarz, szeryf, wójt, weryfikator, wizytator, woźny, wojski, zarządca[2]
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. urząd m, urzędniczyna m, urzędowanie n
zgrub. urzędas m
forma żeńska urzędniczka ż
czas. urzędować ndk.
przym. urzędniczy, urzędowy
przysł. urzędowo, urzędniczo
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „urzędnik” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.