orgon

orgon (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) ezot. mistyczna energia stanowiąca uniwersalną siłę życiową wpływającą na organizmy i zjawiska kosmiczne; zob. też orgon (hipoteza) w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	orgon	orgony
dopełniacz	orgonu	orgonów
celownik	orgonowi	orgonom
biernik	orgon	orgony
narzędnik	orgonem	orgonami
miejscownik	orgonie	orgonach
wołacz	orgonie	orgony

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

(1.1) ezoteryka

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. orgonomia ż, orgonit m

przym. orgonowy, orgonistyczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) termin ukuty w latach 30. XX w. przez Wilhelma Reicha

uwagi:

zob. też orgon w Wikipedii

(1.1) por. chi • Duch Święty • eter • élan vital • kundalini • prana • vis vitalis

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) orgone
• esperanto: (1.1) orgono
• francuski: (1.1) orgone ż
• hiszpański: (1.1) orgón m
• niemiecki: (1.1) Orgon n
• włoski: (1.1) orgone m

źródła: