obronny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

obronny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ɔbˈrɔ̃nːɨ], AS[obrõ•ny], zjawiska fonetyczne: nazal.gemin. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który stanowi obronę przed atakiem; taki, który służy do obrony
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) W celach obronnych osadnicy wybrali tereny wysoko położone.
składnia:
kolokacje:
(1.1) sojusz obronnymechanizm obronnymur obronny • architektura obronna • przysposobienie obronne
synonimy:
antonimy:
(1.1) ofensywny, zaczepny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. obrona ż, obronność ż, obrońca m, obrończyni ż
czas. bronić ndk., obronić dk.
przym. obrończy
przysł. obronnie
związki frazeologiczne:
wyjść obronną ręką
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: