nadporučík

nadporučík (język czeski)

wymowa:

IPA: [ˈnatporʊʧiːk]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) wojsk. porucznik

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	nadporučík	nadporučíci
dopełniacz	nadporučíka	nadporučíků
celownik	nadporučíkovi / nadporučíku	nadporučíkům
biernik	nadporučíka	nadporučíky
wołacz	nadporučíku	nadporučíci
miejscownik	nadporučíkovi / nadporučíku	nadporučících
narzędnik	nadporučíkem	nadporučíky

przykłady:

(1.1) Hodnostní označení nadporučíka v Armádě České republiky tvoří tři zlaté trojcípé hvězdy. → Oznaczenie stopnia porucznika w Armii Republiki Czeskiej tworzą trzy złote trójramienne gwiazdy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

nadporučík (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) wojsk. porucznik

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

forma żeńska nadporučíčka ż

przym. nadporučícky

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: