porucznik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

porucznik (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[pɔˈruʧ̑ʲɲik], AS[poručʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) wojsk. jeden z oficerskich stopni wojskowych; zob. też porucznik w Wikipedii
(1.2) wojsk. oficer mający stopień wojskowy porucznika (1.1)
odmiana:
(1.1) blm
(1.2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) dostać / mieć porucznika • zostać mianowanym / mianować / mianowanie na porucznika
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. poruczyć
przym. porucznikowski
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: