kuluary

kuluary (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌkuluˈ^warɨ], AS: [kulu^u̯ary], zjawiska fonetyczne: epenteza ł • akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) archit. pomieszczenia w budynkach publicznych znajdujące się w pobliżu sal posiedzeń lub występów, w których przeprowadzane są nieoficjalne rozmowy i spotkania; zob. też kuluary w Wikipedii

(1.2) nieoficjalne okoliczności

odmiana:

(1) blm,

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	kuluary
dopełniacz	kuluarów
celownik	kuluarom
biernik	kuluary
narzędnik	kuluarami
miejscownik	kuluarach
wołacz	kuluary

przykłady:

(1.1) Żeby nie przedłużać, może dalszą dyskusję przenieśmy do kuluarów.

(1.2) Nie znam kuluarów tej sprawy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) kulisy

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kuluar mrz

przym. kuluarowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

ros. кулуары < franc. couloirs

uwagi:

tłumaczenia:

• włoski: (1.1) andito m, androne m, corridoio m, teatr. ridotto m

źródła: