kosmatnik

kosmatnik (język polski)

kosmatnik (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) zool. nietoperz z plemienia kosmatników w podrodzinie mroczków

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kosmatnik	kosmatniki
dopełniacz	kosmatnika	kosmatników
celownik	kosmatnikowi	kosmatnikom
biernik	kosmatnika	kosmatniki
narzędnik	kosmatnikiem	kosmatnikami
miejscownik	kosmatniku	kosmatnikach
wołacz	kosmatniku	kosmatniki

przykłady:

(1.1) Samica kosmatnika początkowo nosi młode ze sobą.

składnia:

kolokacje:

(1.1) kosmatnik antylski • kosmatnik cynamonowy • kosmatnik czarnawy • kosmatnik duży • kosmatnik hebanowy • kosmatnik jamajski • kosmatnik kasztanowy • kosmatnik kubański • kosmatnik palmowy • kosmatnik pośredni • kosmatnik rdzawy • kosmatnik samotny • kosmatnik seminolski • kosmatnik solniskowy • kosmatnik srebrzysty • kosmatnik wyspowy • kosmatnik żółty

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) nietoperz

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kosmatniki lm nmos

przym. kosmaty

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. kosmaty + -nik

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: