kontroskarżenie
kontroskarżenie (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kontroskarżenie kontroskarżenia dopełniacz kontroskarżenia kontroskarżeń celownik kontroskarżeniu kontroskarżeniom biernik kontroskarżenie kontroskarżenia narzędnik kontroskarżeniem kontroskarżeniami miejscownik kontroskarżeniu kontroskarżeniach wołacz kontroskarżenie kontroskarżenia
- przykłady:
- (1.1) To był czarny obraz prywatyzacji: rozbabrany pakt o przedsiębiorstwie państwowym, regularne doniesienia prasy o wyimaginowanych lub faktycznych skandalach prywatyzacyjnych, oskarżenia i kontroskarżenia, podejrzliwość wobec inwestorów zarówno krajowych, jak i zagranicznych[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) oskarżenia i kontroskarżenia
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. kontr- + oskarżenie
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) counteraccusation
- hiszpański: (1.1) contraacusación ż
- niemiecki: (1.1) Gegenbeschuldigung ż, Gegenklage ż
- źródła:
- ↑ Kancelaria Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 24.11.1995, 2 kadencja, 65 posiedzenie, 3 dzień, „Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP”, 1995, Narodowy Korpus Języka Polskiego.