knykieć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

knykieć (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈknɨcɛ̇ʨ̑], AS[knyḱėć], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) anat. wyrostek kostny przy nasadzie kości[1] długich, będący elementem stawu i miejscem przyczepu ścięgien
(1.2) anat. spojenie stawowe palca ręki[1]
(1.3) anat. człon palca ręki (zginający się)[1]
odmiana:
(1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1-3) kłykieć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 Witold Doroszewski, Polska Akademia Nauk, Słownik języka polskiego, Tom 3, Wiedza Powszechna, 1969, s. 763.