kłykieć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kłykieć (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈkwɨcɛ̇ʨ̑], AS[ku̯yḱėć], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) anat. wyrostek kostny przy nasadzie kości długich, będący elementem stawu i miejscem przyczepu ścięgien[1]
(1.2) anat. spojenie stawowe palca ręki[2]
(1.3) anat. człon palca ręki (zginający się)[2]
odmiana:
(1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1-3) knykieć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. kłykciowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: Indeks:Polski - Części ciała
tłumaczenia:
zobacz listę tłumaczeń w haśle: knykieć
źródła:
  1. Popularna Encyklopedia, Wydawnictwo Olesiejuk, Ozarów Mazowiecki 2010, ISBN 978-83-7708-286-7, s. 336.
  2. 2,0 2,1 Witold Doroszewski, Polska Akademia Nauk, Słownik języka polskiego, Tom 3, Wiedza Powszechna, 1969, s. 770.