karencja

karencja (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) praw. okres, który musi upłynąć, zanim coś będzie mogło bądź musiało nastąpić

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	karencja	karencje
dopełniacz	karencji	karencji / przest. karencyj
celownik	karencji	karencjom
biernik	karencję	karencje
narzędnik	karencją	karencjami
miejscownik	karencji	karencjach
wołacz	karencjo	karencje

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) jednoroczna / roczna / półroczna / dwuletnia / trzyletnia / … karencja • karencja spłaty (kredytu / kapitału / … ) • karencja w spłacie • okres karencji

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. karencyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. carentia < łac. careō

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) grace
• hiszpański: (1.1) carencia ż
• niemiecki: (1.1) Karrenzzeit ż, Sperrfrist ż
• włoski: (1.1) periodo di grazia

źródła: