karanie

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

karanie (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[kaˈrãɲɛ], AS[karãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.-ni… ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od karać
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. karać ndk.
przym. karalny, karny
rzecz. ukaranie n, karalność ż, karny mrz, karniak mzw
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:

karanie (slovio)[edytuj]

zapisy w ortografiach alternatywnych:
карание
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) kara
odmiana:
(1.1) lm karanies
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: