inwalida

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

inwalida (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌĩnvaˈlʲida], AS[ĩnvalʹida], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, która jest pozbawiona możliwości pracy (całkowicie lub połowicznie) ze względu na kalectwo, utratę zdrowia
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) inwalida wojenny
synonimy:
(1.1) kaleka, niepełnosprawny, reg. śl. kripel
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. inwalidztwo n
forma żeńska inwalidka ż
przym. inwalidzki
związki frazeologiczne:
etymologia:
od franc. invalide[1], od łac. invalidussłaby, bezsilny (zaprzeczenie łac. validussilny)[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „inwalida” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem, Rzeczpospolita, Warszawa 2007, ISBN 978-83-60688-78-6.