instruktaż
instruktaż (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- homofon: instruktarz
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) udzielanie komuś instrukcji, wskazówek[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik instruktaż instruktaże dopełniacz instruktażu instruktaży celownik instruktażowi instruktażom biernik instruktaż instruktaże narzędnik instruktażem instruktażami miejscownik instruktażu instruktażach wołacz instruktażu instruktaże
- przykłady:
- (1.1) Stewardesy przeprowadziły krótki instruktaż na temat zachowania się w przypadku awarii[2].
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) instruowanie
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) szkolenie
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- (1.1) instrukcja
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. instruktarz mrz, instrukcja ż, instruktor mos, instruktorka ż, instruowanie n, poinstruowanie n
- czas. instruować ndk., poinstruować dk.
- przym. instruktażowy, instruktorski
- przysł. instruktażowo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- ros. инструктаж (instruktaž)[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) instruction
- białoruski: (1.1) інструктаж m
- bułgarski: (1.1) инструктаж m
- duński: (1.1) instruction w
- esperanto: (1.1) instruaĵo
- rosyjski: (1.1) инструктаж m
- słowacki: (1.1) inštruktáž m
- ukraiński: (1.1) інструктаж m
- włoski: (1.1) istruzione ż, addestramento m
- źródła:
- ↑
Hasło „instruktaż” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ David Baldacci, Wygrana, tłum. Jacek Manicki, Wydawnictwo Buchmann, Warszawa 2012.
- ↑ Hasło „instruktaż” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
