gołębica

gołębica (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɡɔwɛ̃mˈbʲiʦ̑a], AS: [gou̯ẽmbʹica], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę • akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ornit. samica gołębia

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	gołębica	gołębice
dopełniacz	gołębicy	gołębic
celownik	gołębicy	gołębicom
biernik	gołębicę	gołębice
narzędnik	gołębicą	gołębicami
miejscownik	gołębicy	gołębicach
wołacz	gołębico	gołębice

przykłady:

(1.1) Do sieni wleciała gołębica i usiadła na kołowrotku.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) reg. śl. hołubiczka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. gołąb m, gołąbek m, gołąbeczek m, gołębię n, gołębnik m, gołębiarstwo n, gołębiarnia ż, gołębiarz m, gołębiarka ż, gołębiowate n lm, gołąbkowate nmos

zdrobn. gołąbka ż, gołąbeczka ż

przym. gołębi, gołębiarski

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. gołąb + -ica

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) dove
• arabski: (1.1) حمامة ż
• białoruski: (1.1) галубка ż
• czeski: (1.1) holubice ż
• hiszpański: (1.1) paloma ż (hembra)
• kaszubski: (1.1) gòłąbczëna ż
• nowogrecki: (1.1) περιστέρα ż
• rosyjski: (1.1) голубка ż
• ukraiński: (1.1) голубка ż

źródła: