flink

flink (język niemiecki)

wymowa:

​

IPA: [flɪŋk]

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) zwinny

odmiana:

(1.1)

 

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba	der flinke	die flinke	das flinke	die flinken
	mieszana	(k)ein flinker	(k)eine flinke	(k)ein flinkes	keine flinken
	mocna	flinker	flinke	flinkes	flinke
Gen.	słaba	des flinken	der flinken	des flinken	der flinken
	mieszana	(k)eines flinken	(k)einer flinken	(k)eines flinken	keiner flinken
	mocna	flinken	flinker	flinken	flinker
Dat.	słaba	dem flinken	der flinken	dem flinken	den flinken
	mieszana	(k)einem flinken	(k)einer flinken	(k)einem flinken	keinen flinken
	mocna	flinkem	flinker	flinkem	flinken
Akk.	słaba	den flinken	die flinke	das flinke	die flinken
	mieszana	(k)einen flinken	(k)eine flinke	(k)ein flinkes	keine flinken
	mocna	flinken	flinke	flinkes	flinke

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Flinkheit ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

flink (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) prędki i zwinny, szybki i zręczny (zwł. o palcach, rękach), żwawy

odmiana:

(1.1) flink, flinkt, flinka; st. wyższy flinkare; st. najwyższy flinkast

przykłady:

składnia:

(1.1) flink i / på något → szybki w czymś

kolokacje:

(1.1) flink i fingrarna → zręczny w palcach • flink i benen → szybki w nogach

synonimy:

(1.1) rask, rapp, kvick, fingerfärdig, händig

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. flinkhet

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: