flink
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
flink (język niemiecki)[edytuj]
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) zwinny
- odmiana:
- (1.1)
(zob. deklinacja przymiotnikowa) liczba pojedyncza liczba mnoga przypadek deklinacja m ż n m ż n Nom. słaba der flinke die flinke das flinke die flinken mieszana (k)ein flinker (k)eine flinke (k)ein flinkes keine flinken mocna flinker flinke flinkes flinke Gen. słaba des flinken der flinken des flinken der flinken mieszana (k)eines flinken (k)einer flinken (k)eines flinken keiner flinken mocna flinken flinker flinken flinker Dat. słaba dem flinken der flinken dem flinken den flinken mieszana (k)einem flinken (k)einer flinken (k)einem flinken keinen flinken mocna flinkem flinker flinkem flinken Akk. słaba den flinken die flinke das flinke die flinken mieszana (k)einen flinken (k)eine flinke (k)ein flinkes keine flinken mocna flinken flinke flinkes flinke
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
flink (język szwedzki)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- odmiana:
- (1.1) flink, flinkt, flinka; st. wyższy flinkare; st. najwyższy flinkast
- przykłady:
- synonimy:
- (1.1) rask, rapp, kvick, fingerfärdig, händig
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: