fiskus

fiskus (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈfʲiskus], AS: [fʹiskus], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

(1.1) hist. w starożytności skarb cesarski w Rzymie

(1.2) ekon. praw. skarb państwa; zob. też Skarb Państwa w Wikipedii

(1.3) pot. organy administracyjne odpowiadające za ściąganie podatków

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	fiskus	fiskusy
dopełniacz	fiskusa	fiskusów
celownik	fiskusowi	fiskusom
biernik	fiskus / fiskusa	fiskusy
narzędnik	fiskusem	fiskusami
miejscownik	fiskusie	fiskusach
wołacz	fiskusie	fiskusy

przykłady:

(1.3) Roman o niczym innym nie myśli, tylko o tym, jak oszukać fiskusa.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.3) skarbówka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. fiskalizm m, fiskalizacja ż, fiskalność ż, fiskalista m

przym. fiskalny

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. fiscus

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) treasury, exchequer, fiscus
• bułgarski: (1.2) фиск m
• niemiecki: (1.2) Fiskus m, Staatskasse ż
• rosyjski: (1.2) фиск m
• ukraiński: (1.1) фіск m; (1.2) фіск m; (1.3) фіск m

źródła:

fiskus (język nowopruski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) ekon. fiskus (skarb państwa)

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	fiskus	fiskai
dopełniacz	fiskas	fiskan
celownik	fisku	fiskamans
biernik	fiskan	fiskans

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: