estetyka

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

estetyka (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ɛˈstɛtɨka], AS[estetyka], zjawiska fonetyczne: akc. na 3 syl. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ładny, gustowny wygląd czegoś[1]
(1.2) subiektywne kryteria piękna
(1.3) filoz. szt. nauka o pięknie; zob. też estetyka w Wikipedii

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. i B. lp od: estetyk
odmiana:
(1)
przykłady:
(1.1) To estetyka tego urządzenia, a nie jego funkcjonalność, zadecydowała o jego wysokiej sprzedaży.
(1.2) Język tej powieści nie mieści się w mojej estetyce.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) estetyczność, gustowność
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
(1.3) filozofia
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. estetyk m, esteta m, estetyczność ż
przym. estetyczny
przysł. estetycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „estetyka” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.