dziadowizna
dziadowizna (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) daw. lub reg. majątek, spadek po dziadku[1]
- (1.2) reg. grunt otrzymany po matce[1]
- (1.3) reg. łódz. zbiorowisko żebraków[2]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dziadowizna dziadowizny dopełniacz dziadowizny dziadowizn celownik dziadowiźnie dziadowiznom biernik dziadowiznę dziadowizny narzędnik dziadowizną dziadowiznami miejscownik dziadowiźnie dziadowiznach wołacz dziadowizno dziadowizny
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) dziadkowizna
- (1.2) babizna
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1
Hasło „dziadowizna” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 632.
- ↑ Danuta Bieńkowska, Marek Cybulski, Elżbieta Umińska-Tytoń, Słownik dwudziestowiecznej Łodzi, WUŁ, Łódź 2007, ISBN 978-83-75-25095-4, s. 193.
- ↑ Maciej Rak, Niepile ręce i inne przykłady ludowego słownictwa prawniczego (na materiale chłopskich rozporządzeń ostatniej woli), w: Historia języka, dialektologia, onomastyka w nowych kontekstach interpretacyjnych pod red. Renaty Przybylskiej, Macieja Raka, Agaty Kwaśnickiej-Janowicz, Wydawnictwo UJ, Kraków 2018, s. 236.
