dwubiegunowy

dwubiegunowy (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌdvubʲjɛɡũˈnɔvɨ], AS: [dvubʹi ̯egũnovy], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• i → j  ​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) taki, który ma dwa bieguny

(1.2) przechodzący w dwa skrajne stany

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	dwubiegunowy		dwubiegunowa	dwubiegunowe	dwubiegunowi	dwubiegunowe
dopełniacz	dwubiegunowego		dwubiegunowej	dwubiegunowego	dwubiegunowych
celownik	dwubiegunowemu		dwubiegunowej	dwubiegunowemu	dwubiegunowym
biernik	dwubiegunowego	dwubiegunowy	dwubiegunową	dwubiegunowe	dwubiegunowych	dwubiegunowe
narzędnik	dwubiegunowym		dwubiegunową	dwubiegunowym	dwubiegunowymi
miejscownik	dwubiegunowym		dwubiegunowej	dwubiegunowym	dwubiegunowych
wołacz	dwubiegunowy		dwubiegunowa	dwubiegunowe	dwubiegunowi	dwubiegunowe
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Przeżycia estetyczne, a także wartości estetyczne są dwubiegunowe: pozytywne i negatywne.

składnia:

kolokacje:

(1.2) choroba afektywna dwubiegunowa

synonimy:

(1.1) bipolarny, dipolowy

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dwubiegunowość ż, dwubiegunówka ż

przysł. dwubiegunowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-2) pol. dwu- + biegunowy

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) bipolar; (1.2) bipolar
• białoruski: (1.1) двухполюсны
• duński: (1.1) bipolær, bipolar
• francuski: (1.1) bipolaire
• hiszpański: (1.1) bipolar
• niemiecki: (1.1) zweipolig
• norweski (bokmål): (1.1) bipolar; (1.2) bipolar
• norweski (nynorsk): (1.1) bipolar; (1.2) bipolar
• nowogrecki: (1.1) διπολικός
• rosyjski: (1.1) двухполюсный
• szwedzki: (1.1) bipolär

źródła: