duiken

duiken (język holenderski)

wymowa:

IPA: [ˈdœy̯kə(n)], [doːk], [ɣəˈdoːkə(n)] ​

znaczenia:

czasownik

(1.1) pływać, nurkować (poruszać się głęboko pod wodą)

(1.2) nurkować (skakać do wody)

(1.3) zanurkować, szybko poruszać się w dół

(1.4) rzucać się

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) lm od zob. duik

odmiana:

Aneks:Język holenderski - koniugacja mocna klasa II, typ "duiken"

przykłady:

(1.1) Zij duiken vaak in de Rode Zee. → Oni często nurkują w Morzu Czerwonym.

(1.2) De kinderen leren van de springplank in het water te duiken. → Dzieci uczą się nurkować skacząc z deski.

(1.3) Het vliegtuig dook naar beneden. → Samolot zanurkował w dół.

(1.4) De keeper dook naar de bal. → Bramkarz rzucił się na piłkę.

składnia:

kolokacje:

(1) diepzeeduiken • induiken • naduiken • onderduiken • ontduiken • opduiken • wegduiken

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. duiker, duiksport

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: