drumla
drumla (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) muz. metalowy instrument wydający dźwięki dzięki wzbudzaniu drgań umieszczonej w ustach sprężystej blaszki; zob. też drumla w Wikipedii
- (1.2) daw. reg. (Kresy) obraź. głupia kobieta[1]
- przykłady:
- (1.1) Wyszedł z drumli głos cudny, aż rozbrzmiały echa, i zaraz w zaroślach odezwały się drozdy, zięby, sikorki, piegże i inne drobne ptactwo, jakby ukryta kapela, co tylko znaku czeka[2].
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) harfa żydowska
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Instrumenty muzyczne
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Jew's harp
- baskijski: (1.1) musugitarra
- francuski: (1.1) guimbarde ż
- hiszpański: (1.1) birimbao m
- japoński: (1.1) 口琴 (こうきん, kōkin)
- kazachski: (1.1) шаңқобыз
- litewski: (1.1) dambrelis m
- niemiecki: (1.1) Maultrommel ż
- nowogrecki: (1.1) άρπα των γνάθων ż, άρπα των Εβραίων ż
- połabski: (1.1) brącai̯kă ż
- rosyjski: (1.1) варган m
- węgierski: (1.1) doromb
- włoski: (1.1) marranzano m, scacciapensieri m
- źródła:
- ↑ Tadeusz Lehr, O mowie Polaków w Galicji wschodniej, „Język Polski” nr 2–3/1914, s. 49.
- ↑ Maria Konopnicka, O krasnoludkach i o sierotce Marysi.
- ↑
Hasło „drumla” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Tadeusz Lehr, O mowie Polaków w Galicji wschodniej, „Język Polski” nr 2–3/1914, s. 48.
