dokończenie

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dokończenie (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) ostatnia część czegoś niedokończonego
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Pan mi uniemożliwia dokończenie wypowiedzi, panie marszałku[1].
składnia:
(1.1) dokończenie + D.
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) zakończenie
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. dokończyć dk.
rzecz. kończenie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. dokończyć + -enie
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: