dojutrek
dojutrek (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) rzad. iron. człowiek charakteryzujący się odkładaniem zadań i obowiązków na jutro, na później; człowiek wahający się[1]
- odmiana:
- (1.1)[2]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dojutrek dojutrkowie dopełniacz dojutrka dojutrków celownik dojutrkowi dojutrkom biernik dojutrka dojutrków narzędnik dojutrkiem dojutrkami miejscownik dojutrku dojutrkach wołacz dojutrku dojutrkowie depr. M. i W. lm: (te) dojutrki
- przykłady:
- (1.1) Nie bądź takim dojutrkiem! Odrób pracę domową już teraz!
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) rzecz. dojutrkowość ż • dojutrkostwo n
- synonimy:
- (1.1) prokrastynator
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „dojutrek” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „dojutrek” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
