dekadentyzm
dekadentyzm (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) szt. kierunek w sztuce przełomu XIX i XX wieku będący przejawem świadomości upadku cywilizacji zachodniej; zob. też dekadentyzm w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) blm[1],
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dekadentyzm dekadentyzmy dopełniacz dekadentyzmu dekadentyzmów celownik dekadentyzmowi dekadentyzmom biernik dekadentyzm dekadentyzmy narzędnik dekadentyzmem dekadentyzmami miejscownik dekadentyzmie[2] dekadentyzmach wołacz dekadentyzmie[2] dekadentyzmy
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dekadencja ż, dekadenckość ż, dekadent mos, dekadentka ż
- przym. dekadencki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. décadentisme < franc. décadence (chylenie się ku upadkowi) < łac. decadentia
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) дэкадэнцтва n
- bułgarski: (1.1) декадентство n
- hiszpański: (1.1) decadentismo m
- nowogrecki: (1.1) παρακμιακή τέχνη ż
- rosyjski: (1.1) декадентство n
- ukraiński: (1.1) декадентство n
- źródła:
- ↑
Hasło „dekadentyzm” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ 2,0 2,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
