dekadent

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dekadent (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[dɛˈkadɛ̃nt], AS[dekadẽnt], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) szt. przedstawiciel dekadentyzmu
(1.2) osoba pesymistycznie nastawiona do życia, spodziewająca się rychłego końca
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) schyłkowiec
(1.2) schyłkowiec
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dekadentyzm m
forma żeńska dekadentka ż
przym. dekadencki
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. décadent, utworzone od śr.łac. decadere[1], por. łac. dēcĭdĕrespadać, upadać
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zapytania i odpowiedzi, „Poradnik Językowy” nr 6/1906, s. 84.

dekadent (język niemiecki)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌdeːkaˑˈdɛnt] ?/i wymowa austriacka?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) dekadencki
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Dekadenz ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

dekadent (język słowacki)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) szt. dekadentprzedstawiciel dekadentyzmu[1]
(1.2) dekadent
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dekadentizmus m, dekadencia ż, dekadentnosť ż
forma żeńska dekadentka ż
przym. dekadentný
przysł. dekadentne
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Hasło „dekadent” w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.