chaotyczność
chaotyczność (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co chaotyczne; cecha tych, którzy są chaotyczni
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik chaotyczność chaotyczności dopełniacz chaotyczności chaotyczności celownik chaotyczności chaotycznościom biernik chaotyczność chaotyczności narzędnik chaotycznością chaotycznościami miejscownik chaotyczności chaotycznościach wołacz chaotyczności chaotyczności
- przykłady:
- składnia:
- (1.1) chaotyczność + D.
- kolokacje:
- (1.1) chaotyczność wypowiedzi / kompozycji
- synonimy:
- (1.1) bezładność, nieskładność
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) anarchiczność, nieplanowość, niespójność, niesystematyczność
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. chaos m
- przym. chaotyczny
- przysł. chaotycznie
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- (1.1) Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego[2], Uniwersalny słownik języka polskiego[3]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej. Autorzy Wielkiego słownika języka polskiego, podając formy w liczbie mnogiej, umieścili dopisek: „zwykle lp”.[4]
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) хаатычнасць ż
- białoruski (taraszkiewica): (1.1) бязладнасьць ż
- bułgarski: (1.1) хаотичност ż
- rosyjski: (1.1) хаотичность ż
- ukraiński: (1.1) хаотичність ż
- źródła:
- ↑
Hasło „chaotyczność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Hasło „chaotyczność” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „chaotyczność” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
