biurowiec

biurowiec (język polski)

biurowiec (1.1)

wymowa:

IPA: [bʲjuˈrɔvʲjɛʦ̑], AS: [bʹi ̯urovʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) archit. budynek, w którym mieszczą się biura

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	biurowiec	biurowce
dopełniacz	biurowca	biurowców
celownik	biurowcowi	biurowcom
biernik	biurowiec	biurowce
narzędnik	biurowcem	biurowcami
miejscownik	biurowcu	biurowcach
wołacz	biurowcu	biurowce

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) budynek

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. biuro n, biurko n, biureczko n, biurwa ż

przym. biurowy, biurkowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. biuro + -owiec lub pol. biurowy + -ec

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) office building, office block
• baskijski: (1.1) bulego-eraikin
• duński: (1.1) kontorbygning w
• luksemburski: (1.1) Bürosgebai n

źródła: