Przejdź do zawartości

banalność

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

banalność (język polski)

[edytuj]
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co banalne
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
(1.1) banalność + D.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) zwykłość, pospolitość, konwencjonalność, schematyczność, stereotypowość, szablonowość, tuzinkowość
antonimy:
(1.1) niebanalność, niezwykłość, niepospolitość, niekonwencjonalność, nieschematyczność, niestereotypowość, nieszablonowość, nietuzinkowość
hiperonimy:
(1.1) wada
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. banał m, banalizacja ż, banalizowanie n, zbanalizowanie n
czas. banalizować ndk., zbanalizować dk.
przym. banalny
przysł. banalnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. banalny + -ość
uwagi:
Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego[2]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „banalność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.