autentyczność

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

autentyczność (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌawtɛ̃nˈtɨʧ̑nɔɕʨ̑], AS[au̯tẽntyčność], zjawiska fonetyczne: nazal.u → ł akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co autentyczne, prawdziwe, pozbawione sztuczności, fałszu
odmiana:
(1.1) [1]
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) prawdziwość, szczerość
antonimy:
(1.1) fałsz, nieprawdziwość, sztuczność
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. autentyk m, autentyzm m, autentyka ż
przym. autentyczny
przysł. autentycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „autentyczność” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.